HISTORIA SRK DG

1	Nasze początki	Słowo Biskupa Gliwickiego z okazji powstania SRK DG
		Postanowienie o wpisie do rejestru stowarzyszeń
		Uzasadnienie postanowienia o wpisie do rejestru
		Zawiadomienie o wpisie do rejestru
		Założyciele SRK DG
		Komitet Założycielski
2	Prezesi
3	X – lecie SRK DG - okolicznościowy alfabet
4	XV – lecie SRK DG – okolicznościowy "liczbownik"

SŁOWO BISKUPA GLIWICKIEGO

Z OKAZJI POWSTANIA

STOWARZYSZENIA RODZIN KATOLICKICH

DIECEZJI GLIWICKIEJ

Małżeństwo i rodzina, ta „głęboka wspólnota życia i miłości ustanowiona przez Stwórcę i unormowana Jego prawami zawiązuje się przez przymierze małżeńskie (...) Ten święty związek, ze względu na dobro tak małżonków i potomstwa jak i społeczeństwa, nie jest uzależniony od ludzkiego sądu. Sam bowiem Bóg jest twórcą małżeństwa obdarzonego różnymi dobrami i celami. Wszystko to ma ogromne znaczenie dla trwania rodzaju ludzkiego, stałości, pokoju i pomyślności samej rodziny jak i całego społeczeństwa ludzkiego” (Konst. Dogm. Gaudium et spes, nr 48).

Jeśli rodzina ma być silna i spełniać swoje zadanie to musi budować na przymierzu z Bogiem, a to będzie prowadziło do uświęcania samych małżonków i ich dzieci.

Zdajemy sobie sprawę, że rodzina buduje Królestwo Boże, że w niej realizuje się Kościół i przez nią tenże Kościół objawia się światu. Stąd potrzeba śpieszenia z pomocą małżeństwu i rodzinie.

W międzynarodowym Roku Rodziny rozpoczyna swą działalność Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej. Stowarzyszenie to chce rodzinie udzielać wsparcia i to na różne sposoby. Będzie to pole apostolstwa laikatu, gdzie specjaliści różnych dziedzin życia będą mogli służyć rodzinie.

Niech Stowarzyszenie, zgodnie ze swoim statutem rozwija i umacnia kulturę życia małżeńskiego i rodzinnego, niech troszczy się o zachowanie życia od samego poczęcia zgodnie z etyką katolicką. Niech skutecznie broni interesów rodzin katolickich.

Niech Bóg błogosławi wszystkim założycielom i członkom Stowarzyszenia Rodzin Katolickich naszej diecezji

Gliwice, dnia 2 lutego 1994 r.

+ Jan Wieczorek

Biskup Gliwicki

POSTANOWIENIE

Sygn. akt I. Ns. Rej. St. 381/93 dnia 25 stycznie 1994 r.

Sad Wojewódzki w Katowicach Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSW Stefan Grodzki

Protokolant: Krystyna Tice

Po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 1994 r. w Katowicach na posiedzeniu niejawnym sprawy Komitetu Założycielskiego stowarzyszenia pod nazwą: Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej w Gliwicach o wpisanie do rejestru stowarzyszeń postanawia:

I – zarejestrować stowarzyszenie pod nazwą:

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej w Gliwicach

II – wpisać do rejestru stowarzyszeń w dziale „A”

w rubr. 1 –	1
w rubr. 2 –	dnia 25 stycznia 1994 roku – I. Ns. Rej. St. 381/93
w rubr. 3 –	Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej w Gliwicach, ul. Łużycka 1
w rubr. 4 –	Diecezja Gliwicka w swoich terytorialnych granicach obejmująca tereny następujących województw: katowickiego, opolskiego i częstochowskiego. Stowarzyszenie może powoływać oddziały i koła terenowe.
w rubr. 5 –	Oddziaływanie na życie małżeńskie i rodzinne zgodnie z etyką katolicką oraz wspieranie członków stowarzyszenia w ich życiu małżeńskim i rodzinnym. Szczegółowe realizacje zadań i celów określa § 8 i 9 statutu.
w rubr. 6 –	Ludmiła Lipska, Tadeusz Lipski, Czesław Olszewski, Barbara Pańczyk, Marek Maria Smolik, Krzysztof Zioło.
w rubr. 8 –	Zarząd Stowarzyszenia. Oświadczenia i akty prawne, zobowiązania finansowe i majątkowe podpisują w imieniu stowarzyszenia łącznie: prezes z sekretarzem, względnie skarbnikiem. W razie niemożności podejmowania działań przez prezesa, w jego imieniu działa wiceprezes ds. organizacyjnych lub na podstawie pisemnego upoważnienia prezesa inni członkowie Prezydium.
w rubr. 9 –	Statut uchwalono w dniu 12 grudnia 1993 roku.

UZASADNIENIE

Wnioskodawcy wnieśli o wpisanie do rejestru stowarzyszeń organizacji pod nazwą Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej w Gliwicach, załączając do wniosku wymagane przepisami dokumenty.

Sąd Wojewódzki zważył:

- złożone dokumenty, jak lista założycieli, protokół z zebrania założycielskiego, uchwała i statut nie nasuwają zastrzeżeń i dlatego należało je uznać za prawidłowe a statut zgodny z przepisami ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 roku – prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz.104 z późniejszymi zmianami).

Organowi nadzorującemu – Urzędowi Wojewódzkiemu w Katowicach Wydział Obywatelski w trybie art. 13 ust. 2 doręczono wniosek wraz z załącznikami i organ ten nie zgłasza uwag do statutu – pismo z dnia 19 stycznia 1994 roku.

W tej sytuacji i na zasadzie art. 12, 16 i 8 ust. 8 powołanej ustawy w związku z art. 514 kpc orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Sadu Wojewódzkiego

Stefan Grodzki

Pieczęć okrągła

z godłem i napisem

Sąd Wojewódzki w Katowicach

___________________________________________

Sąd Wojewódzki Katowice 1994-02-16

Wydział I Cywilny

Sekcja Rejestrowa

40-079 Katowice, Andrzeja 16

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich

Diecezji Gliwickiej w Gliwicach

ul. Łużycka 1

44-100 Gliwice

Stosownie do art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 roku – prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104 z późniejszymi zmianami) – Sad Wojewódzki w Katowicach, Wydział I Cywilny – Sekcja Rejestrowa zawiadamia, że stowarzyszenie pod nazwa jw. zostało zarejestrowane w rejestrze stowarzyszeń, w dziale „A” pod numerem: St. 1406. We wszelkiej korespondencji należy powoływać się na ten numer.

Na zarządzenie Sędziego

Sekretarz

ZAŁOŻYCIELE

STOWARZYSZENIA RODZIN KATOLICKICH

DIECEZJI GLIWICKIEJ

Jacek Bachniak	mgr Tadeusz Lipski
Kunegunda Bachniak	Teresa Magosz
Stanisława Borecka	mgr inż. Stefan Magosz
dr n. med. Aniela Czogała	dr inż. Teresa Olszewska
prof. dr hab. inż. Ernest Czogała	mgr inż. Czesław Olszewski
prof. dr hab. inż. Jan Darlewski	Barbara Pańczyk
st. pielęg. Helena Goc	inż. Zbigniew Pańczyk
dr inż. Wiesław Goc	mgr inż. Jan Płonka
Krzysztof Iwanaszko	mgr Walentyna Rychwińska
mgr inż. Józef Kaczmarczyk	lek. stom. Wanda Sanocka
Adam Karwacki	mgr inż. Andrzej Sanocki
mgr inż. Alicja Kasprzyk	mgr inż. Helena Smolik
dr inż. Jerzy Kasprzyk	dr inż. Marek Smolik
mgr inż. Teresa Legierska	dr inż. Stanisław Waluś
dr inż. Tadeusz Legierski	mgr Barbara Zioło
Ludmiła Lipska	dr inż. Krzysztof Zioło

KOMITET ZAŁOŻYCIELSKI

STOWARZYSZENIA RODZIN KATOLICKICH

DIECEZJI GLIWICKIEJ

Ludmiła Lipska

Tadeusz Lipski

Czesław Olszewski

Barbara Pańczyk

Marek Maria Smolik

Krzysztof Zioło

PREZESI STOWARZYSZENIA

Lp.	Imię i nazwisko	Parafia	Kadencja
1	Krzysztof ZIOŁO	Katedralna Św. Ap. Piotra i Pawła w Gliwicach	1994 – 1996
2	Grzegorz BURZKA	NSPJ i Matki Boskiej Fatimskiej w Tarnowskich Górach	1996 – 2002
3	Piotr GAWOR	Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach	2002 –

OKOLICZNOŚCIOWY ALFABET

X-LECIA STOWARZYSZENIA RODZIN KATOLICKICH

DIECEZJI GLIWICKIEJ

(Wystąpienie prezesa podczas uroczystości 10-lecia, 25.09.2004 r.)

Każda rocznica jest okazją do dokonywania podsumowań, do refleksji o upływie czasu, a także do patrzenia w przyszłość.

Stowarzyszenie powstawało na przełomie roku 1993 i 1994. Jako oficjalna datę założenia można traktować datę dokonania wpisu do Krajowego Rejestru Stowarzyszeń, czyli 25 stycznia 1994 roku. Fakt, że dopiero dzisiaj zebraliśmy się by oficjalnie świętować nasze dziesięciolecie wynika z przyjętego przez Zarząd Główny ustalenia, że cały rok (od grudnia 2003 do grudnia 2004) jest rokiem uroczystym.

Przed chwilą uczestniczyliśmy w Mszy św. dziękczynnej i to jest najważniejszy akcent dzisiejszych obchodów. Z błogosławieństwem możemy przystąpić do kolejnych punktów naszego uroczystego spotkania.

Mam zaszczyt przewodniczyć Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej w roku jego pierwszej okrągłej rocznicy powstania, którą można przy odrobinie dobrej woli nazwać jubileuszem. Zaszczyt ten i wynikająca z niego odpowiedzialność, zobowiązują mnie do przedstawienia tego, co w Stowarzyszeniu w ciągu 10 lat było najważniejsze. Z konieczności musi to być wybór i to wcale niełatwy. Uznałem, a Zarząd Główny to zaakceptował, że najważniejsi dla Stowarzyszenia ludzie, dzięki którym prowadzona jest działalność. Dlatego też pragnę dzisiaj pośredniczyć w przedstawieniu osób szczególnie dla Stowarzyszenia zasłużonych wplatając w to najważniejsze dokonania i zamierzenia. Proszę pozwolić, że ujmę to w postaci nietypowej. Proponuje szanownym zebranym swoisty Okolicznościowy Alfabet X-lecia Stowarzyszenia.

Zacznijmy od litery A.

A jak Anna

Święta. Bardzo rodzinna święta, bo babcia Pana Jezusa. Tak się składa, że przy trzech parafiach pod wezwaniem św. Anny działają bardzo prężne Koła SRK DG: Koło nr 2 w Zabrzu, Koło nr 9 w Gliwicach – Łabędach i Koło nr 34 w Bytomiu. Widać św. Anna uaktywnia rodziny. W diecezji jest 6 parafii pod wezwaniem św. Anny. Trzeba więc podjąć kroki, by w pozostałych trzech, tzn. w Babicach, Dziergowicach i w Tarnowskich Górach jak najszybciej zorganizować koła.

B jak biskupi

Biskup Jan i biskup Gerard – cieszymy się i zapewniamy, że są nasi i jednocześnie chcemy być ich.

Pamiętamy, co biskup Jan napisał w słowie wstępnym do statutu:

„(...) Jeśli rodzina ma być silna i spełniać swoje zadanie to musi budować na przymierzu z Bogiem, a to będzie prowadziło do uświęcania samych małżonków i ich dzieci.”

Myślę, że po dziesięciu latach możemy stwierdzić, że to przesłanie stale było obecne u podstaw naszej działalności.

Dzisiaj szczególnie chcemy podziękować księdzu biskupowi ordynariuszowi za sprawowanie eucharystii i słowo, a także za życzliwość stale nam okazywaną.

C jak Chrzanów

Chrzanów, a wcześniej Wadowice. Miasta po których powoli stajemy się jako Stowarzyszenie rozpoznawalni. 10-dniowe spotkania terapeutyczno-integrujące dla rodzin dotkniętych lub zagrożonych problemem alkoholowym połączone z rekolekcjami, organizowane od roku 2000. Łącznie 6 turnusów po ok. 60 uczestników każdy. W miarę możliwości pełne rodziny, w których rodzice, a więc i dzieci mają problemy. Jeśli chcą coś w swoim życiu zmienić – staramy się im pomóc oferując pomoc psychologiczną, terapeutyczną, duszpasterską, a także po prostu ludzką gotowość do współbycia. Wymyśliła to i rokrocznie organizuje Pani Helena Mularz, z Koła 29, wkładając niespotykaną pracę, serce i czas. Za to wyróżnimy ją za chwilę najwyższym wyróżnieniem – Różą Stowarzyszenia. A teraz chcę przedstawić i poprosić na scenę część zespołu osób najbardziej zaangażowanych w wadowickie i chrzanowskie spotkania i najdłużej uczestniczących:

Ks. Antoni Kaltbach, psychologowie: Halina Klimontko i Hanna Baranowska,

terapeutka Teresa Zimkowska, wychowawcy grup dzieci i młodzieży: Marzanna Junyszek, Jolanta Pyrek, Joanna Kowalska, Agnieszka Miłkowska, panie, które dbają o żołądki: Józefa Mikulska, Edyta Holewa i Beata Strzelczyk oraz Krystyna Urbańska świadcząca pomoc wieloraką.

D jak Droga Krzyżowa

Droga Krzyżowa ulicami Gliwic z 5 kwietnia 2004 roku, oparta na 14 encyklikach Jana Pawła II. Za sprawą rozważań wysłanych do Watykanu Ojciec Święty Jan Paweł II przesłał Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej błogosławieństwo i życzenia wielkanocne.

„Ojciec Święty dziękuje Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej, obchodzącemu 10-tą rocznicę powstania za przysłany Mu tekst Drogi Krzyżowej, który Państwo oparli na papieskich dokumentach. Wdzięczny za Wasze modlitwy serdecznie Wam błogosławi.”

E jak entuzjaści w Stowarzyszeniu

Właściwie to trudno jednoznacznie stwierdzić, czy jest to entuzjazm, czy po prostu wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka, połączona z poczuciem odpowiedzialności wynikającej ze swojego chrześcijaństwa. Nie godzi się pozostawać biernym stwierdza Jan Paweł II w adhortacji „Chistifideles laici”.

Etymologicznie entuzjasta oznacza „natchnionego przez Boga”.

Uważam, że nie powinni pozostawać anonimowi. Chcemy ich poznać, bo Stowarzyszenie zawdzięcza im bardzo dużo, o ile nie wszystko. Jest ich sporo, a chcielibyśmy poznać wszystkich. Dlatego z formalnego względu podzielimy ich na różne grupy i stopniowo będziemy przedstawiać. Pierwsza grupa już była – ci z Chrzanowa i Wadowic. Teraz poznajmy wspaniałe zaangażowane osoby z poszczególnych Oddziałów Dekanalnych, działające w poszczególnych Kołach. O każdym z osobna można by sporo powiedzieć, ale czasu mamy niewiele. Poprzestaniemy więc na przedstawieniu i wręczeniu okolicznościowego dyplomu.

Gliwice

Koło nr 1, Parafia Katedralna: Zofia i Andrzej Cholewowie, Anna i Stanisław Krompcowie, Stefania Narożna, Irena Wojciechowicz-Timmler.

Spoza Stowarzyszenia chciałbym przedstawić Pana Damiana Stefańskiego, który bezinteresownie udzielał porad prawnych osobom będącym w takiej potrzebie i nadal pomaga Zarządowi Głównemu.

W Kole katedralnym jest jeszcze sporo innych entuzjastów i będziemy ich wywoływali przy innych hasłach naszego alfabetu.

Koło nr 5, parafia Wszystkich Świętych: Bogusław Gruszczyński, Mieczysław Karaczyn.

Koło nr29, parafia Podwyższenia Krzyża Świętego: Janina Jarosz (skarbnik), Anna Kuzikowska (sektretarz), Janina i Manfred Wilczkowie,

Koło nr31, parafia MB Kochawińskiej: Maria Lasończyk, Ewa i Jan Tkoczowie.

Koło w Sośnicy: Roch Miłkowski.

Koło nr 48, parafia Nawrócenia Św. Pawła w Pyskowicach:

Dorota i Marek Kmiecikowie, Krystian Pluta i Ewa Rudzka.

Do wręczenia dyplomów proszę prezesa Oddziału Dekanalnego Gliwice, Wiesława Goca.

Zabrze

Koło nr 2, parafia Św. Anny: Maria Dziemba, Krystyna Partuś, Wiesław Sikora, Bogumiła Szymczyk.

Koło nr 3, parafia Św. Józefa: Krystyna Domicz, Joachim Kozioł,

Stanisława Kupa,

Koło nr 4, parafia Św. Macieja: Renata Wilkin.

Koło nr 8, parafia św. Kamila: Mieczysława Glowania, Nela Sobocińska

Koło nr 49, parafia Św. Ducha: Krystyna Żelazny.

Do wręczenia dyplomów proszę dodatkowo prezesa Oddziału Dekanalnego Zabrze, Andrzeja Sanockiego.

Bytom

Koło przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego: Stanisława i Jan Radołowie, Ewa Cogiel

Koło nr 32, przy parafii Trójcy Świętej: Urszula Kusztal, Michal Szwarc.

Koło nr 37, przy parafii Św. Anny: Roman Bonk

Parafia Chrystusa Króla w Stolarzowicach : Henryk Stańczyk.

Do wręczenia dyplomów proszę dodatkowo prezesa Oddziału Dekanalnego Bytom, Jana Radołę.

Tarnowskie Góry

Koło nr 19, parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła: Bolesław Ersteniuk, Roman Mzyk, Piotr Olszówka, Roman Sokalski.

Koło przy parafii Matki Bożej królowej Polski: Edmund Jankowski, Henryk Krzysteczko, Mieczysław Świszczorowski.

Koło przy parafii NSDPJ i Matki Boskiej Fatimskiej: Grzegorz Burzka, Krzysztof Domagalik, Alicja Klimek, Helena Mikrut, Maria Samol, Henryk Siwy, Leokadia Sówka, Jan Tlatlik, Antoni Wróbel.

Koło przy parafii Św. Jakuba Starszego Apostoła w Lubszy: Ignacy Langer.

Koło przy parafii Wniebowzięcia NMP w Zbrosławicach: Jan Drechsler.

Do wręczenia dyplomów proszę dodatkowo prezesa Oddziału Dekanalnego Tarnowskie Góry, Grzegorza Burzkę.

F jak formacja

Formacja – sprawa o podstawowym znaczeniu. Staramy się ją odbywać w sposób zaplanowany i systematycznie. Każde comiesięczne spotkanie w Kołach zaczyna się wprowadzeniem formacyjnym. Każde comiesięczne posiedzenie Zarządu Głównego zaczyna od refleksji formacyjnej. Dwa razy w roku organizowane są trzydniowe rekolekcje: wiosenne i jesienne, kolejno w Mochowie, w Leśnicy i w Czernej, a wkrótce w Chrzanowie. Raz w roku możemy się spotykać się na pielgrzymce rodzin w Rudach Wielkich. Staramy się reaktywować dekanalne jednodniowe dni skupienia. Mamy niezłe materiały ułatwiające poznawanie dokumentów Kościoła, stawianie pytań i dyskusję.

W sumieniach członków i zarządów każdego szczebla trzeba sobie postawić pytanie: czy korzystamy z tych możliwości?...

G jak Gliwice

Miasto biskupie od 12 lat. Siedziba Zarządu Głównego SRK DG (kto nie wie lub nie pamięta, to ZG mieści się w Kurii, przy Łużyckiej 1; dyżury członków ZG – w każdy wtorek od godz. 14⁰⁰ do 16⁰⁰, a w miesiącach wakacyjnych od 10⁰⁰ do 12⁰⁰). Jest też Oddział Dekanalny Gliwice, skupiający 6 Kół. Wkrótce może będą dwa lub nawet trzy następne.

H jak Hlubek

Hlubek, Herbert – ksiądz, a nawet prałat, asystent kościelny Stowarzyszenia, niestrudzony rekolekcjonista. W czerwcu obchodził złoty jubileusz kapłaństwa. Duszpasterstwo Akademickie przygotowało z okazji 50-lecia Jego kapłaństwa książkę zatytułowaną „My wszyscy z niego”. Dopowiadamy: my też z niego (nie tylko oni).

I jak inne ruchy i stowarzyszenia w diecezji

Jesteśmy jednym z wielu stowarzyszeń, ruchów i duszpasterstw specjalistycznych. Działa ich w diecezji około 40. Najbliżej nam do Duszpasterstwa Rodzin i Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców. Pewnie również do Akcji Katolickiej. Wielu z naszych członków jest równocześnie członkami innych ruchów. Wszystko to się przenika personalnie, ale nie bardzo jest skoordynowane. Deklarujemy chęć współpracy, czekamy na propozycje i czasem sami wychodzimy z inicjatywą. Ciągle jednak odczuwamy pewien niedosyt wspólnotowości.

A mamy przecież wspólny cel. Powinno się nas poznawać po tym, że stawiamy na pierwszym miejscu powołanie każdego chrześcijanina do świętości (adhortacja Christideles laici, nr 30). Czy tak jest?... Oto jest pytanie.

J jak jubileusz i jubilaci

Nasz jubileusz jest bardzo skromny. Właściwie to jest po prostu rocznica – dziesiąta. Są wśród nas jednak prawdziwi jubilaci. Ponieważ jesteśmy stowarzyszeniem rodzin, to szczególnie nam imponują i cieszymy się z jubilatów małżeńskich. Wśród naszych członków są tacy. Oddajmy im należną cześć i honor.

Z prawdziwą radością pragnę przedstawić wszystkim zebranym stowarzyszeniowe pary małżeńskie, które przeżyły razem pięćdziesiąt lat.

Zacznę od złotych jubilatów sprzed trzech tygodni:

Państwo Mirosława i Leszek Kapryanowie z Koła nr 29 z Gliwic.

51 lat małżeństwa mają za sobą: Państwo Adelajda i Józef Janulkowie z Koła nr 11 z Zabrza oraz Państwo Gabriela i Zdzisław Golisowie z Koła nr 9 z Gliwic.

Dwa lata temu obchodzili złote wesele Państwo Ludmiła i Tadeusz Lipscy z Koła nr 1 z Gliwic.

53 lata wspólnego życia mają za sobą Państwo Krystyna i Jan Darlewscy oraz Państwo Zdzisława i Tadeusz Szwedowie, obydwie pary z Koła nr 1 z Gliwic.

Państwo Elfryda i Janusz Jaśniokowie z Koła nr 4 z Zabrza żyją razem już 56 lat, a Państwo Helena i Jan Baranowscy z Koła nr 19 z Tarnowskich Gór – uwaga! – 63 lata temu przyjęli sakrament małżeństwa!!

Na koniec zostawiłem najmłodszych stażem. Państwo Teresa i Stefan Magoszowie z Koła nr 1 z Gliwic obchodzili będą swój złoty jubileusz za dwa tygodnie. Nie jesteśmy przesądni i już dzisiaj dołączamy ich do grona złotych przykładów życia małżeńskiego.

Wszystkim Jubilatom składamy najserdeczniejsze życzenia, dziękujemy za żywą i przykładną obecność w Stowarzyszeniu, a także przekazujemy pamiątkowe dyplomy i materiały z ubiegłorocznego sympozjum, zatytułowane: „Osoba – Małżeństwo – Rodzina u progu XXI wieku”.

K jak konkursy wiedzy o Janie Pawle II

Drugiego tak rodzinnego papieża jak Jan Paweł II nie było w dziejach. Ale ile wiemy o Nim samym i o Jego nauce? Stowarzyszenie sporo robi, by zachęcać do poznania nauki Ojca Świętego. Jedną z form są konkursy wiedzy o Janie Pawle II. Było ich już kilka. Mamy dzisiaj wśród nas najlepszą w naszym Stowarzyszeniu znawczynię wszystkiego, co wiąże się z Ojcem Świętym. Pani Monika Mazur-Kłosok z Koła przy parafii Św. Anny w Bytomiu! Sześciokrotna uczestniczka Konkursów, dwukrotna laureatka I miejsc w finałach diecezjalnych, oraz zdobywczyni II i III miejsca w finałach ogólnopolskich w Lublinie i w Świdniku. Niezależnie od udziału w konkursach jest Pani Monika sercem i duszą w Stowarzyszeniu. Gratujemy i dziękujemy!

L jak Lipscy

Lipscy, Ludmiła i Tadeusz – członkowie założyciele, strażnicy ksiąg (finansowych); Tadeusz – wyróżniony Różą SRK DG w roku 2001, a Ludka – za chwilę.

Ł jak łaskami słynący wizerunek Matki Bożej Pokornej w Rudach Wielkich

Miejsce, do którego pielgrzymują w przedostatnia sobotę maja rodziny diecezji gliwickiej, a pielgrzymkę organizuje SRK DG. Zapraszamy!

M jak matka

Matka – właściwie nie jest potrzebny żaden komentarz. Jej rola w rodzinie i Stowarzyszeniu jest oczywista. Może tylko symbolicznie podkreślmy i uznajmy znaczenie matki, składając na ręce jednej z matek tu obecnych, matki wspierającej działalność jednej z najbardziej aktywnych członkiń naszego Stowarzyszenia, aktualnego skarbnika, pani Heleny Mularz symboliczny dyplom uznania i wdzięczności. Pani Marianna Kuprewicz! Pani Marianno, dziękujemy i życzymy wielu Łask Bożych!

N jak nadzieja

Najpierw nadziei upatrujemy w rodzinie. Pamiętamy nasze ubiegłoroczne udane sympozjum: „Rodzina nadzieją jednoczącej się Europy”. Materiały zostały opublikowane w formie zeszytu naukowego zatytułowanego OSOBA – MAŁŻEŃSTWO – RODZINA U PROGU XXI WIEKU.

Ale nadzieja jest hasłem programu obecnego roku duszpasterskiego. Cały Kościół w Polsce będzie przez rok rozważał istotę nadziei. Stowarzyszenie w swoim programie formacyjnym też.

Postarajmy się zapamiętać słowa ks. Janusza Pasierba: „Chrześcijanie są odpowiedzialni za poziom nadziei we współczesnym świecie”. Zapamiętać, przejąć się nimi i próbować wprowadzać w życie.

O jak opiekunowie duchowi

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, choć jest stowarzyszeniem osób świeckich, utrzymuje statutowo łączność z hierarchią. Wyrazem i gwarantem tej łączności są opiekunowie duchowi kół i asystent kościelny zatwierdzony przez księdza Biskupa. Rola ich jest nie do przecenienia. Do obecnych dzisiaj opiekunów zwracamy się z gorącymi podziękowaniami za to, że są, że chcą być z nami, że pomagają w działalności kół. I prosimy, by swoją życzliwością i poczuciem potrzeby współpracy ze stowarzyszeniem zarażali swoich współbraci w kapłaństwie. Szczególnie chcemy podziękować ks. infułatowi Pawłowi Pyrchale. Gości nas rokrocznie w niedzielę Św. Rodziny na nieszporach kolędowych i na spotkaniu przy stole.

Stowarzyszenie ma szczęście do litery P. Bo to przecież i Piotr i Paweł – święci patronowie główni diecezji, i Piotr Gawor i Paweł Stempski – aktualnie urzędujący prezes i wiceprezes i ks. inf. Paweł Pyrchała – wielki przyjaciel i promotor Stowarzyszenia i ks. Eugeniusz Plichta – najwierniejszy z asystentów kościelnych i.t.d

Dzisiaj jednak na pierwszy plan wysuwa się pożytek publiczny, a właściwie działalność pożytku publicznego.

Aktualnie staramy się o przyznanie statusu organizacji pożytku publicznego. Podchody w Krajowym Rejestrze Sądowym trwają już od marca. Druga, robocza część dzisiejszego spotkania – Walne Zgromadzenie – poświęcona będzie uchwaleniu wymaganych przez sąd rejestrowy zmian w statucie. Uzyskawszy status organizacji pożytku publicznego będzie można przykładowo przekazywać 1% naszych podatków na cele Stowarzyszenia. Mamy nadzieję, że uda się to już w tym roku.

R jak Róża Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej

Róża, czyli najwyższe nasze wyróżnienie połączone z tytułem Zasłużonego Członka SRK DG.

Dotychczas uhonorowane zostały trzy osoby: Grzegorz Burzka, Tadeusz Lipski i Krzysztof Zioło.

Dzisiaj mam zaszczyt przedstawić sylwetki pięciu kolejnych laureatów, którzy zostały wybrani przez specjalny zespół (kapitułę) powołany przez ZG spośród 15 zgłoszonych kandydatów.

1. Państwo Gabriela i Zdzisław Golisowie z Koła nr 9 przy parafii Św. Anny w Gliwicach – Łabędach. Założyciele i kierujący pracą jednego z najlepszych kół. Aktywnie udzielający się w pracach Oddziału Dekanalnego Gliwice, Inicjatorzy i realizatorzy wielu oryginalnych pomysłów. A oprócz tego w ubiegłym roku obchodzili złoty jubileusz małżeństwa.

2. Pani Maria Gruszczyńska. Człowiek instytucja. Organizatorka Poradnictwa Rodzinnego najpierw w diecezji opolskiej, a później w diecezji gliwickiej oraz studium życia rodzinnego. Niestrudzona – to za słabe słowo. Na pewno też entuzjastka czyli „natchniona przez Boga”. Dostrzegli to nawet w Watykanie, przyznając order „pro Ecclesia pontifice”. My dodajemy naszą skromna Różę.

3. Pani Ludmiła Lipska z Koła nr 1 z Gliwic.. Członek założyciel SRK DG. Sekretarz w pierwszym ZG. Jak już było pod litera L – strażniczka (i to zdecydowana!) ksiąg finansowych Stowarzyszenia.

4. Pani Helena Mularz z Koła nr 29 z Gliwic. Nie lubi kiedy się o niej mówi. Ale prawda jest taka, że bez Heleny nie byłoby Wadowic i Chrzanowa. Mimo, że w Stowarzyszeniu jest dopiero od roku 2000, to wkomponowała się świetnie i jest jego bardzo mocnym filarem. Podjęła się niełatwej funkcji skarbnika w Zarządzie Głównym i doskonale sobie z tym radzi. Bez Heleny nie byłoby też kanapek i ciasta czekających na nas w czasie przerwy.

5. Pan Paweł Stempski z Koła nr 4 z Zabrza-Maciejowa. Wiceprezes ds. organizacyjnych. Założyciel swojego macierzystego Koła. Oddany Stowarzyszeniu. Niestrudzony organizator pielgrzymek i rekolekcji. Jeśli się czegoś podejmuje, to załatwia od początku do końca. Jego zasługą w głównej mierze jest sztandar Stowarzyszenia. Inicjator i główny organizator świetlicy dla dzieci „Maciejka”.

Do wręczenia Róż zapraszam księdza biskupa i dotychczasowych laureatów

S jak sponsorzy

Wadowice, Chrzanów, świetlice, konkursy. Wszystko to byłoby albo niemożliwe, albo znacznie trudniejsze bez ludzi, którzy dzielą się swoim z innymi. Jedni dają swój czas, inni część tego, co własną pracą zarabiają. Wielkoduszne osoby zwane sponsorami. Nasi sponsorze różnią się od znakomitej większości, która podejmuje sponsorowanie z chęci zysku lub reklamy. U nas, w naszych świetlicach, w Wadowicach, w poradniach nie bardzo jest na co liczyć. A oni jednak są i to wierni, długoletni niekiedy.

Pragnę przedstawić niektórych:

Pan Tomasz Czyżewski, właściciel Baru „Teatralnego” w Gliwicach, wspiera od początku Wadowice,

Pani Antonina Lewandowska, zapewniająca dostawy pieczywa do świetlicy „Maciejka”,

Pan Krzysztof Spętany, właściciel restauracji „Pod Kasztanami” w Zabrzu, dożywia dzieci w świetlicy „Maciejka” i przy parafii św. Andrzeja,

W imieniu dzieci i ich rodzin, a także w naszym imieniu serdecznie dziękujemy.

Ś jak świetlice

Świetlic prowadzonych oficjalnie przez Stowarzyszenie jeszcze niedawno było pięć: cztery w Zabrzu i jedna w Gliwicach. Na dzień dzisiejszy są cztery. Dodatkowo działają świetlice prowadzone przy parafiach, w których członkowie Stowarzyszenia bardzo aktywnie się udzielają; tak jest przykładowo w Bytomiu i w Zabrzu.

Pracę na rzecz dzieci w świetlicach należy szczególnie cenić. Najprościej trzeba ją nazwać dawaniem serca tym, którzy najbardziej go potrzebują.

Tych ludzi o wielkim sercu pragniemy dzisiaj przedstawić i przynajmniej symbolicznie uhonorować. Są to zarówno nasi członkowie, jak i osoby nie należące do Stowarzyszenia. Tych drugich zresztą jest więcej: nauczyciele, pedagodzy, psychologowie, księgowi, panie przygotowujące posiłki, emeryci różnych zawodów. Bardzo cieszy liczna grupa młodych wolontariuszy – uczniów i studentów. To, co ich łączy, to: wrażliwość i serce. Myślę, że tacy ludzie podnoszą poziom nadziei we współczesnym świecie, tak bardzo tej nadziei spragnionym.

Świetlica przy parafii Ducha Świętego w Zabrzu – „na Zandce”:

Pani Barbara Walkowska, pani Krystyna Daszek (w imieniu nieobecnej mamy prosimy syna)i pan Piotr Klapper.

Świetlica przy parafii św. Andrzeja w Zabrzu:

Państwo Janina i Stanisław Malkuszowie (nie tylko w świetlicy działają, Pani Janka była sekretarzem Zarządu Głównego) i Pani Teresa Strzelecka, zapewniająca dodatkowo obsługą księgową dla dwóch świetlic.

Świetlica przy parafii św. Anny w Zabrzu: Pani Jadwiga Panas.

Świetlicanajstarsza, niestety kończąca działalność pod auspicjami Stowarzyszenia – przy parafii NSPJ w Zabrzu-Rokitnicy: Pani Barbara Jaraszowa, Pani Renata Zającowa i Pani Genowefa Małolepsza.

Świetlica przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Bytomiu:

Państwo Stanisława i Jan Radołowie (wyróżnieni jako entuzjaści), Pani Ewa Ordon oraz spoza Stowarzyszenia, Panie: Krystyna Fiet, Joanna Górska, Ilona Górska, Celina Kowalska i Pan Ireneusz Stasiak.

Świetlica „Planeta Radości” przy parafii MB Kochawińskiej w Gliwicach:

Maria Banasik, Ewa Figiel, Lucyna Margowicza-Kuś, Irena Waluś, Beata Wiśniewska, Jadwiga Zawada

i młodzieżowy wolontariat: Małgorzata Kierepka, Grażyna Rutkowska, Paweł Szukała, Andrzrej Szukalski, Maciej Szukalski.

Wolontariat w świetlicy na Osiedlu Kopernika jest fenomenem. To jeszcze nie wszyscy. Części osób wręczałem wyróżnienia w czerwcu, podczas zakończenia roku szkolnego.

Świetlica „Maciejka”, przy parafii Św. Macieja w Zabrzu-Maciejowie:

Panie: Wiesława Pałuszka – kierowniczka oraz Gabriela Biadacz, Aleksandra Domagalska, Iwona Harasyn, Wiesława Kruszyna, Krystyna Kulik, Danuta Matoga, Aleksandra Narwusz, Halina Papiernik, Alicja Samuel, Mariola Sołowska, Bogumiła Szybiak, Renata Wójtowicz

Oczywiście jeszcze Paweł Stempski, ale on już otrzymał Różę.

Do wręczania dyplomów poproszę panią Czesławę Winecką – Naczelnik Wydziału Ochrony Zdrowia i Pomocy Społecznej Urzędu Miejskiego w Zabrzu.

T jak tradycja

Narzekania na dzisiejsze czasy jest sporo. Myślę, w historii tzw. czasy nie były jeszcze tak źle oceniane jak współczesne. To, co się dzieje, przeraża. Przygnębiająca jest bezradność w zderzeniu ze złem i obyczajowością. Gdzie szukać ratunku?

Rzucam hasło: w tradycji! Trzeba wrócić do źródeł, do tradycyjnych wartości, do tradycyjnych autorytetów, do tradycyjnego wychowania, jako przeciwstawnego luzactwu i pseudonowoczesności.

Może niektórych to śmieszy, może bulwersuje, ale mnie się podoba pojawiająca się moda na czystość. Koszulka z napisem „jestem dziewicą” jest antidotum na luzacką obyczajowość. Część młodzieży to zrozumiała i chwyciła na swój sposób. Co kiedyś było oczywiste, dziś trzeba odgrzebać i propagować.

My chyba też powinniśmy jakoś się włączać do propagowania, nawet ostentacyjnego, tradycyjnych wartości. Kto wie, czy nie zamówię sobie koszulki z napisem: „Kocham swoją żonę 30 już lat! Wiernie!”

Tradycja to jest to! Proszę zauważyć, że ekologowie to już zrozumieli – zgoda z tradycyjnie rozumianą naturą. W naturę człowieka wpisana jest tradycja!

U jak urzędy

Urząd kojarzy się z biurokracją – nic na to nie poradzimy. Ale bez urzędów pewnie nie dałoby się dzisiaj żyć. Urzędy mają do spełnienia bardzo ważne funkcje i my – Stowarzyszenie też z tych funkcji korzystamy. Korzystamy przede wszystkim z środków finansowych kierowanych przez państwo na pomoc rodzinom. Świetlice, Wadowice, Chrzanów w głównej mierze finansowane są z dotacji przyznawanych lub – od niedawna – wygrywanych w konkursach ogłaszanych przez Urzędy miejskie, gminne, wojewódzkie. Najważniejsi w urzędach są oczywiście ludzie. Cenimy sobie bardzo i chcemy podziękować osobom sprawującym w rozmaitych urzędach różne odpowiedzialne funkcje. Dedykujemy im myśl z Listu di Rodzin Jana Pawła II:

Naród prawdziwie suwerenny i duchowo mocny, jest zawsze złożony z mocnych rodzin: rodzin świadomych swojego powołania i posłannictwa w dziejach W centrum tych wszystkich spraw i zadań stoi zawsze rodzina.

Dedykując, dziękujemy za przychylność i owocną współprace ze Stowarzyszeniem.

Uprzejmie prosimy o przyjście tutaj na scenę:

Pana Prezesa Najwyższej Izby Kontroli Mirosława Sekułę, naszego członka, który broni praw rodziny w najwyższych kręgach władzy,

Panią Czesławę Winecką – Naczelnik Wydziału Ochrony Zdrowia i Pomocy Społecznej Urzędu Miejskiego w Zabrzu,

Panią Brygidę Jankowską – Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Gliwicach,

Panią Bożenę Borutę-Gojny – Dyrektor Tarnogórskiego Ośrodka Terapii Uzależnień TOTU i Pełnomocnik burmistrza Tarnowskich Gór ds. rozwiązywania problemów alkoholowych,

Panią Justynę Fiołek-Ziobrowską – Pełnomocnik burmistrza Pyskowic ds. rozwiązywania problemów alkoholowych,

Panią Ewę Golbik – Pełnomocnik prezydenta Gliwic ds. profilaktyki i rozwiązywania problemów uzależnień,

Pana Zbigniewa Gurnacza – Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Zabrzu, naszego członka,

Pana Romana Urbańczyka – długoletniego prezydenta Zabrza, również naszego członka.

Wszystkim Państwu serdecznie dziękujemy i mamy nadzieję na dalszą owocną współpracę.

A do wręczenia okolicznościowych dyplomów poproszę przedstawicieli świetlic, np. Pana Piotra Klappera z świetlicy „na Zandce” z Zabrza i Panią Magdalenę Pienkiewicz (Marię Lasończyk) z „Planety Radości” z Gliwic

W jak WW czyli współmałżonek wspierający

WW – Współmałżonek Wspierający tego drugiego, zaangażowanego w działalność Stowarzyszenia. Częściej jest to żona. Chcemy tym wszystkim żonom i mężom, którzy nierzadko czekają na swoje drugie połowy uczestniczące w kolejnych dyżurach, zebraniach, a to ZG, a to ZOD, a to na WZ, a to załatwiających jakieś nie cierpiące zwłoki sprawy stowarzyszeniowe, złożyć dzisiaj wyrazy uznania, przeprosin i wdzięczności. Przede wszystkim za modlitwę, którą nas – działaczy i całe Stowarzyszenie otaczają. Wyrazem tej wdzięczności niech będą symboliczne dyplomy złożone na ręce pani Barbary Stempskiej, która ze względów zdrowotnych nie może uczestniczyć w większości spotkań i Marii Gaworowej, stanowiącej potężne zaplecze modlitewne aktualnego prezesa.

Od WW już tylko krok do www, czyli naszej stowarzyszeniowej strony internetowej, która ciągle czeka na gospodarza i redaktora.

X, Y jak anonimowi członkowie, anonimowi entuzjaści, anonimowi sponsorzy i wszyscy ci, o których jakoś się nie pamięta...

Jeśli tacy się znaleźli dzisiaj tutaj na sali, albo pozostają w ukryciu z jakiegokolwiek powodu – to składamy im serdeczne podziękowania i przepraszamy, że jakoś tak wyszło niedobrze. Jestem głęboko przekonany, że uchybienia ludzkiej pamięci zostaną w trójnasób wyrównane przez Sprawiedliwość i Miłość pisane z wielkiej litery.

Z jak założyciele Stowarzyszenia

Na nich dzisiaj kończymy nasz okolicznościowy alfabet, ale to od nich przed 10 laty wszystko się zaczęło. Oni wpadli na pomysł i ten pomysł zrealizowali; nie bez trudności. Na pewno byli entuzjastami. Cześć pozostała nadal bardzo aktywna w Stowarzyszeniu. Wszystkim im dziękujemy i życzymy, by dziesięcioletnia działalność Stowarzyszenia dla rodzin, którą tutaj częściowo przedstawiłem, stała się powodem do satysfakcji i stwierdzenia, że warto było. Zapraszamy na scenę:

Kunegundę Bachniak, Jacka Bachniaka, Stanisławę Borecką, Helenę i Wiesława Goców, Krzysztofa Iwanaszkę (Bytom), Józefa Kaczmarczyka, Adama Karwackiego, Alicję i Jerzego Kasprzyków, Teresę i Tadeusza Legierskich, Teresę i Czesława Olszewskich, Barbarę i Zbigniewa Pańczyków, Jana Płonkę, Walentynę Rychwińska, Wandę i Andrzeja Sanockich (Zabrze), Helenę i Marka Smolików, Stanisława Walusia, Barbarę i Krzysztofa Ziołów.

Do Założycieli należą również Ludmiła i Tadeusz Lipscy, ale występowali już dzisiaj dwukrotnie i o tym, że są założycielami napisane zostało dyplomie jubilackim.

Na tym kończymy alfabet dziesięciolecia Stowarzyszenia i zgodnie z programem zapraszamy do ewentualnego zabrania głosu gości, członków, sympatyków.

_________________________________________________________________________

Okolicznościowy "liczbownik" wydany został w formie broszury w nakładzie 80 egz. numerowanych i wręczony uczestnikom spotkania rocznicowego, które miało miejsce w Niedzielę Świetej Rodziny, 28 grudnia 2008 r., w parafii p.w. Św. Józefa w Zabrzu. Poniżej przedstawiamy treść zasadniczą i niektóre dodatki.

Piotr Gawor

ROCZNICOWA KSIĄŻECZKA LICZB

albo

LICZBOWNIK

15-LECIA SRK DG

_______________________________________________

Gliwice – Zabrze, 28 grudnia 2008 RP

____________

Niech cię Pan błogosławi i strzeże!

Niech zwróci ku tobie oblicze swoje

i niech cię obdarzy pokojem!

Księga Liczb 6,24, 26

Wstęp

Przed pięciu laty, podczas spotkania w Centrum Edukacyjnym im. Jana Pawła II, przedstawiony został „Alfabet 10-lecia SRK DG”. Przyjęty został przychylnie przez większość uczestników tamtego spotkania; zauważył go nawet Gość Niedzielny. Alfabet jest podstawą czytania i pisania, a więc, obok języka mówionego, podstawą porozumiewania się ludzi; również w rodzinie.

Minęło pięć lat. Drugą ważną umiejętnością, zaraz po czytaniu i pisaniu, jest liczenie. Stale coś w życiu liczymy: a to lata, które płyną, a to ilość kół i członków Stowarzyszenia, a to ilość uczestników spotkań wszelkiego rodzaju, pieniądze też liczymy... Nie my pierwsi. Ok. 2600 temu zredagowana została Księga Liczb, czwarta księga Starego Testamentu, w której ówcześni Izraelici liczyli przede wszystkim siebie i swoje możliwości w obliczu nieuniknionej konfrontacji ze światem, z życiem.

Zachowując wszelkie proporcje, proponuję z okazji 15-lecia SRK DG nie księgę, ale książeczkę, i nie liczb dużych, idących w setki tysięcy, ale niewielkich, od 1 do 15; tyle ile lat liczy sobie nasze Stowarzyszenie. Nie mamy niestety kroniki, z której można by przypomnieć co działo się w poszczególnych latach. Może kiedyś znajdzie się ktoś, kto spisze nasze dzieje rok po roku. Na dziś muszą wystarczyć z przymrużeniem oka zebrane skojarzenia z liczbami od 1 do 15. Nazwijmy je LICZBOWNIKIEM.

____________

jak 1%. Od roku 2005 jesteśmy organizacją pożytku publicznego, co umożliwia nam pozyskiwanie od osób fizycznych 1% podatku dochodowego. Nie jest to takie proste. Organizacji pożytku publicznego jest w Polsce ponad 5600, w samych Gliwicach 26, a w Zabrzu 22. Trzeba się zatem dobrze postarać, by zachęcić do zauważenia nas i zaufania nam. Staramy się to robić najlepiej jak umiemy.

Do tej pory zebrane kwoty przedstawiają się następująco:

- w roku 2005 – ok. 8 tys. zł,

- w roku 2006 – ok. 14 tys. zł,

- w roku 2007 – ok. 22 tys. zł,

- w roku 2008 – ok. 16 tys. zł.

Najwięcej wpłat było w roku 2007, tzn. 387. W bieżącym roku nie mamy informacji ile osób zdecydowało się wpłacić swój 1% na konto SRK DG. Nie wszystkie urzędy skarbowe podały nam takie informacje.

Jesteśmy bardzo wdzięczni wszystkim, którzy wsparli naszą działalność statutową, wszystkim, którzy zachęcili innych do wpłaty. Nie zapominamy o nich jako dysponenci środków z 1%. Nie zapominają o nich ci, którzy korzystają z tych środków: dzieci w świetlicach, rodziny korzystające ze spotkań w Chrzanowie, rodzice i młodzież korzystający z poradni psychologiczo-terapeutycznej, uczestnicy programu mikroedukacji uzależnień w areszcie śledczym, uczestnicy kolonii, imprez i pielgrzymek organizowanych przez Stowarzyszenie lub przy współpracy Stowarzyszenia.

Jeszcze raz, tą drogą, przy okazji rocznicowego spotkania składamy serdeczne podziękowania wszystkim, którzy nam zaufali!

***

Pierwszy rok istnienia, 1994 – 1995: organizujemy się, powstają koła parafialne, zagospodarowujemy siedzibę ZG w kurii diecezjalnej. Pierwszym prezesem zostaje wybrany Krzysztof Zioło. W wyborach samorządowych do Rady Miejskiej w Zabrzu dostaje się 22 członków SRK DG, a prezydentem Zabrza zostaje ponownie Roman Urbańczyk, członek naszego Stowarzyszenia.

____________

jak dwukrotnie w roku odbywane nasze rekolekcje: jesienią i wiosną. Stały się dobrą tradycją. Pierwsze odbywały się w Mochowie. Następne w Leśnicy, a później w Czernej, w Chrzanowie, w Wadowicach i w Brennej. Dwa razy w roku przez 15 lat, to znaczy, że spotykaliśmy się 30 razy. Zawsze z nami był ks. Herbert Hlubek, za co jesteśmy mu serdecznie wdzięczni. Gromadził nas oczywiście Chrystus Pan, ale Jego Duch działał w znacznej mierze przez ks. Herberta choć on sam niejeden raz się dziwił, jak to jest możliwe. Jednakże nasz duch, osadzony w ciele, potrzebuje dodatkowych bodźców, zachęt i – nie ma co ukrywać – odrobiny komfortu. Tym zajmował się niezawodny Paweł Stempski, wiceprezes. On sam najlepiej wie ile energii, czasu i cierpliwości potrzeba, by wszystko odbyło się godnie i bez zakłóceń. On wie ile dziesiątek różańca trzeba odmówić, by udało się zgromadzić trzy, albo cztery dziesiątki uczestników. Trzeba też odnotować oryginalny dorobek formacyjny naszych rekolekcji. Na nich kilka lat temu rozpoczęliśmy odprawianie nabożeństwa Drogi Światła. Na potrzeby naszych rekolekcji powstawały kolejne rozważania Drogi Światła, pisane przez Piotra Gawora, prezesa, które prezentowane były również na szerszym forum. Z naszych rekolekcji rozważania Drogi Krzyżowej oparte na 14-tu encyklikach Jana Pawła II trafiły na ulice Gliwic i do Watykanu.

***

Drugi rok istnienia, 1995 – 1996: Jesteśmy aktywni społecznie, reagujemy na paradoksy życia społecznego i zagrożenia dla rodziny. Wysyłamy wiele protestów i zgłoszeń o nieprawidłowościach.

____________

jak numer Koła Parafialnego przy parafii św. Józefa w Zabrzu, które jest gospodarzem tradycyjnych corocznych spotkań członków i sympatyków SRK DG w Niedzielę Świętej Rodziny, a więc w dniu patronalnego święta rodzin. Również dzisiejszego spotkania. Parafrazując słynne słowa Jana Pawła II wypowiedziane na wadowickim rynku, można powiedzieć: tu się wszystko zaczęło i wzrastało. A zaczęło się i wzrastało za sprawą i pod skrzydłami ks. inf. Pawła Pyrchały. Był od początku i nadal
jest promotorem i mentorem. Pomaga i stawia wymagania. Wspiera i próbuje wskazywać kierunki. Cieszy się z naszych sukcesów i boleje nad niepowodzeniami. Po prostu jest z nami i dla nas.

Wiele sympatii i zrozumienia okazuje nam również ks. proboszcz Józef Dorosz. A bez ofiarności i wielkiego serca Zarządu Koła nr 3 i wszystkich jego członków, nie byłoby nam każdego roku w Niedzielę Świętej Rodziny w Zabrzu u św. Józefa tak dobrze. Dziękujemy!

***

Trzeci rok istnienia, 1996 – 1997: Walne zgromadzenie delegatów wybiera nowego prezesa – Grzegorza Burzkę.

____________

jak cztery Oddziały Dekanalne w naszym Stowarzyszeniu: Bytom, Gliwice, Tarnowskie Góry i Zabrze (w porządku alfabetycznym). Cztery Oddziały i czterech prezesów, odpowiednio: Jan Radoła, Wiesław Goc, Piotr Olszówka i Andrzej Sanocki. Prezesi wywodzą się z czterech parafii: p.w. Podwyższenia Krzyża Św. w Bytomiu, katedralnej p.w. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach, p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach i p.w. św. Anny w Zabrzu. Oddziały Dekanalne są ważnym ogniwem pośrednim pomiędzy Zarządem Głównym i Kołami Parafialnymi.

***

Czwarty rok istnienia, 1997 – 1998: w wyborach parlamentarnych startuje Mirosław Sekuła z Zabrza i zostaje wybrany posłem.

____________

świetlic dla dzieci prowadziło nasze Stowarzyszenie jeszcze kilka lat temu: Maciejkę (Koło nr 4 w Zabrzu), Planetę Radości (Koło nr 31 w Gliwicach), Andrzejkę (Koło nr 12 w Zabrzu), Nadzieję, Na Zandce (Koło nr 49 w Zabrzu) i Domek Dobrych Serc (Koło nr 29 w Gliwicach). Teraz są tylko dwie. Właściwie członkowie Stowarzyszenia zaangażowani są w prowadzenie wielu świetlic parafialnych, ale oficjalnie, pod szyldem SRK DG funkcjonuje obecnie tylko Maciejka i Domek Dobrych Serc. Różne są powody. Dziwne, ale przeszkodą może być bark chętnych dzieci (również rodziców) i brak entuzjazmu, by nie rzec niechęć do dosyć zbiurokratyzowanych procedur ubiegania się o dotacje i rozliczania się z nich. Tego księża proboszczowie wolą unikać.

***

Piąty rok istnienia, 1998 – 1999: Organizujemy diecezjalny finał ogólnopolskiego konkursu wiedzy o Janie Pawle II z okazji 20 rocznicy wyboru na Stolicę Piotrową. Pierwsze miejsce zajmuje p. Monika Mazur-Kłosok z Koła nr 37 przy par. św. Anny w Bytomiu. Wielokrotna uczestniczka i laureatka tych konkursów.

____________

jak VI ŚWIATOWE SPOTKANIE RODZIN w Meksyku, które odbędzie się w dniach od 14 do 18 stycznia 2009 r. Pamiętamy, że przed dwoma laty, podczas naszego opłatkowego spotkania w tej sali, wspominaliśmy V Światowe Spotkanie Rodzin w Walencji (lipiec 2006 r.) i żałowaliśmy, że nikt z naszego Stowarzyszenia tam nie był. Z tego żalu urodził się niemal szalony pomysł zorganizowania któregoś z kolejnych światowych spotkań rodzin na Śląsku. Kto wie, czy kiedyś do tego nie dojdzie...

Na razie poprzestaliśmy na czymś skromniejszym. Pokłosiem tego spotkania sprzed dwóch lat było Metropolitalne Święto Rodziny, którego myśl rzuciła i siłą napędową była p. Małgorzata Mańka-Szulik prezydent Zabrza i członek SRK ale Archidiecezji Katowickiej. Odbyło się w 2008 roku, jako wydarzenie bez precedensu na skalę krajową. Miejmy nadzieję, że idea będzie kontynuowana.

Myślą przewodnią tegorocznego spotkania rodzin w Meksyku jest:

Rodzina szkołą wartości ludzkich i chrześcijańskich

Osobiście dziwi mnie to rozróżnianie wartości ludzkich i chrześcijańskich. Czyż którakolwiek z wartości chrześcijańskich nie jest wartością ludzką? A czy którąkolwiek ludzką, jeśli nie jest chrześcijańska można nazwać i traktować jako wartość?

***

Szósty rok istnienia, 1999 – 2000: Wizyta Jana Pawła II w Gliwicach. Poświęcony zostaje na lotnisku gliwickim nasz sztandar.

____________

jest liczbą szczególną. Gdzie jej nie ma! W Starym Testamencie siódemka występuje ... 77 razy! Wystarczy przypomnieć, że kiedyś siedmiu kapłanów siedmiu trąbami trąbiło obchodząc miasto przez 6 dni po jednym razie, a siódmego dnia 7 razy. Efekt był niezwykły: mury Jerycha runęły. A wg Ewangelii przebaczać mamy nie 7, a 77 razy. A po którym razie mamy już dość? Jest jeszcze siedem próśb w modlitwie Ojcze nasz

Siedem jest również liczbą bardzo rodzinną, z czego nie wszyscy zdają sobie sprawę. Czy ktoś zauważył, że wyraz RODZINA składa się z 7 liter? RODZICE też. I DZIECKO, i MAMUSIA, i DZIADEK, i WNUCZKA, i WNUCZEK. Nawet KUZYNKA.

Również ADOPCJA, a ADOPCJA DUCHOWA, tak ważna dla dzieci nienarodzonych, to liter czternaście, czyli 2x7!

To jeszcze nie wszystko. Siódemka jest również bardzo stowarzyszeniowa. Bo na przykład KOŁO PARAFIALNE liczy sobie 2x7 liter, a ODDZIAŁ DEKANALNY BYTOM, liter 21, czyli 3x7. Mało? No to SPOTKANIA TERAPEUTYCZNO-INTEGRUJĄCE CHRZANÓW, bardzo ważna inicjatywa i dziedzina naszej działalności, która w nadchodzącym 2009 roku obchodziła będzie swoje dziesięciolecie, pisze się za pomocą 42 liter (wliczając łącznik), czyli 6x7!

A jeśli ktoś jeszcze ma wątpliwości, to niech policzy litery pełnej nazwy naszego Stowarzyszenia: STOWARZYSZENIE RODZIN KATOLICKICH DIECEZJI GLIWICKIEJ. 49 liter, a więc 7x7!

***

Siódmy rok istnienia, 2000 - 2001: Wielki Jubileusz w Kościele Katolickim. U nas ruszają „Spotkania integrująco-terapeutyczne dla rodzin zagrożonych problemem alkoholowym” – pierwszy 10-cio dniowy turnus w Wadowicach.

____________

osób wystarczy by powołać Koło Parafialne Stowarzyszenia (§ 52 Statutu). I nie muszą to być koniecznie osoby z danej parafii. Osiem należy do liczb symbolicznych. Osiem osób stanowiła np. załoga Arki Noego. Ważne jest, że była to rodzina:

Noe z żoną i trzech synów z żonami. Według dzisiejszych poglądów była to nawet rodzina wielodzietna. Św. Piotr nazwał ich „nieliczną garstką”, która ocalała w arce (1P 3,20). I te osiem osób zaczęło budować wszystko od początku, ale z świadomością ocalenia, odrodzenia i konieczności kontynuacji w nowych warunkach. A warunki po potopie nie były łatwe. To daje do myślenia. Może warto w parafii znaleźć te osiem osób i postawić na nie? Może oni pomogą zbudować arkę na ciężkie czasy, które być może parafie czekają?

***

Ósmy rok istnienia, 2001 – 2002: Rozpoczyna się czwarta kadencja Zarządu Głównego. Prezesem zostaje wybrany Piotr Gawor. Gliwicki Gość Niedzielny zauważa organizowane przez nas „Spotkania integrująco-terapeutyczne dla rodzin zagrożonych problemem alkoholowym” pod hasłem „Rodziny-rodzinom”.

____________

jak osiem plus jeden. Bo tak naprawdę, by Koło Parafialne dobrze funkcjonowało, potrzebne jest dziewięć osób. Ta dziewiąta osoba, to opiekun duchowy mianowany przez ks. proboszcza. Jego udział jest nie do przecenienia, mimo że nie jest członkiem Stowarzyszenia.

Jako ciekawostkę, za Słownikiem Symboli Władysława Kopalińskiego można podać, że słowo amen po grecku ma „wartość” 99. Abraham zaś miał 99 lat, gdy ukazał mu się Bóg.

I jeszcze jedno, niestety! Dziewięciu miesięcy potrzebuje człowiek, by przekonać niektórych możnych tego świata, że jest człowiekiem i jego życie trzeba otoczyć troską...

***

Dziewiąty rok istnienia, 2002 – 2003: Organizujemy w Gliwicach sympozjum na temat „Rodzina nadzieją jednoczącej się Europy”, w którym uczestniczy ok. 100 osób. Materiały sympozjum zostały opublikowane.

____________

10+11

równa się 21. Tylu jeszcze przynajmniej lat życzymy naszemu czcigodnemu i kochanemu asystentowi kościelnemu ks. Herbertowi Hlubkowi. Jest z nami od początku.

Kim dla nas jest ks. Herbert? O sobie mówi „wtyczka ks. biskupa”. I dobrze. Potrzebna jest taka wtyczka; obydwu stronom. Analogia wtyczki jest dość pojemna. No bo jeśli jest wtyczka, to żeby spełniała swoją rolę, potrzebne jest gniazdko. Jeśli wtyczka do gniazdka nie jest dopasowana, albo jedno lub drugie nie jest dobre, to albo się grzeje, albo iskrzy i może doprowadzić do poważnego zagrożenia. U nas ani się nie grzeje, ani nie widać iskrzenia. I właśnie wtedy możliwy jest przepływ energii, która napędza, ogrzewa, oświetla i sprawia, że dzieje się coś, jeśli nie wiele dobrego.

Ad multos annos kochany Księże Herbercie!

***

Dziesiąty rok istnienia, 2003 – 2004: 10-lecie SRK DG. Po uroczystej Mszy św. w katedrze gliwickiej odbyło się spotkanie w Centrum Edukacyjnym, podczas którego wręczono „Róże SRK DG” i rocznicowe dyplomy uznania i wdzięczności: parom małżeńskim obchodzącym złoty jubileusz małżeństwa, wyróżniającym się działaczom ZG, sponsorom i wolontariuszom.

Jedenasty rok istnienia, 2004 – 2005: Zaczynamy w Kołach realizować 3-letni program formacyjny w oparciu o książkę ks. Władysława Szewczyka „Uczmy się i uczmy drugich”. Dokonujemy zmian w statucie dostosowując go do wymagań dla OPP.

____________

jak dwunastu Apostołów. Parafiom Diecezji Gliwickiej patronuje tylko sześciu apostołów: Piotr (ale razem z Pawłem), Andrzej, Bartłomiej, Maciej, Jakub i Jakub Starszy. Łącznie 10 parafii. Można jednak uwzględnić, że są jeszcze trzy parafie pod wezwaniem Wszystkich Świętych, a więc pozostała szóstka Apostołów: Jan, Szymon, Tomasz, Mateusz, Filip i Juda też jest zaangażowana w opiekę nad parafiami naszej diecezji. A jeśli nad parafiami, to również nad rodzinami z tych parafii. A jeśli nad rodzinami, to też i nad Kołami SRK, które w tych parafiach są, albo ich nie ma (jeszcze!).

Naszym działającym obecnie kołom patronują Apostołowie: Piotr (2) i Maciej, no i Wszyscy Święci, a wśród nich: Matka Boska (Kochawińska, Fatimska, Królowa Pokoju), św. Anna (2), św. Józef i św. Kamil.

***

Dwunasty rok istnienia, 2005 – 2006: Uzyskujemy status organizacji pożytku publicznego (OPP). Wybieramy Zarząd Główny V. Kadencji. Organizujemy kolejną IX Pielgrzymkę Rodzin do Matki Bożej Pokornej w Rudach.

____________

jak trzynasty Apostoł, św. Paweł, którego rok w Kościele Katolickim właśnie obchodzimy. Obchodzimy go również w naszym Stowarzyszeniu. Podczas ostatnich rekolekcji w Brennej zostaliśmy zachęceni podczas rozważania Drogi Światła do poczucia się adresatami Listów św. Pawła i ich listonoszami. Proponujemy w charakterze pamiątki 15-lecia SRK DG niedużą książeczkę, „Dobrego dnia ze św. Pawłem Apostołem – Myśli na każdy dzień roku”. Na dzisiaj przypada następująca:

Z całą mocą wyznajemy, że wielka jest tajemnica pobożności: Ten, który objawił się w ciele, został usprawiedliwiony w Duchu. On ukazał się aniołom, został ogłoszony narodom, znalazł wiarę w świecie, został wywyższony w chwale.

(1 Tm3, 16)

I dodajmy: Oby Ten, którego pamiątkę narodzenia jeszcze żywo wspominamy, który został ogłoszony rodzinom, znalazł w tych rodzinach, w naszych rodzinach, w naszym Stowarzyszeniu wiarę, oby został przez nas wywyższony w chwale. Wtedy nie będziemy się musieli martwić małą liczbą Kół i rosnącą średnią wieku członków SRK DG.

***

Trzynasty rok istnienia, 2006 – 2007: Zaangażowaliśmy się w organizację w Gliwicach wystawy „WYBIERZ ŻYCIE”. Była eksponowana przez 10 dni na Placu Krakowskim.
Nieznani sprawcy zniszczyli część plansz. Prezes polemizował z tendencyjnym artykułem w Nowinach Gliwickich.

____________

Taka jest liczba dekanatów diecezji gliwickiej, w których chyba jeszcze nie słyszano o nas, skoro nie ma tam oddziałów dekanalnych Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Na ogólną liczbę 18 dekanatów, oddziały dekanalne są tylko w czterech. Na ogólną liczbę 153 parafii ślady Stowarzyszenia są w 50, z tego w 16 Koła działają. Około 10,45%.

***

Czternasty rok istnienia, 2007 – 2008: Metropolitalne Święto Rodzin. Nasze Stowarzyszenie zorganizowało samodzielnie spotkanie pod hasłem „Z rodzinnego śpiewnika”, promując gliwickie rodziny zastępcze i wydając stosowny śpiewnik.

____________

jak piętnaście lat istnienia naszego Stowarzyszenia. Z�pięćdziesięciu powstałych w ciągu piętnastolecia K�łł Parafialnych działa bardziej lub mniej aktywnie 16. Jedni m�łwią, że zaledwie 16, a inni, że aż 16. I jedni i drudzy mogą mieć rację. Ale nie o rację tutaj chodzi. Trzeba robić swoje, nie tracić nadziei i wiary w sens tego, co robimy; a może nawet tylko staramy się robić.

***

Piętnasty rok istnienia, 2008 – 2009: Przypada w Roku św. Pawła w Kościele Powszechnym, w Roku Jubileuszowym w Diecezji Gliwickiej – 750 lat fundacji klasztoru cysters�łw w Rudach, w 10. rocznicę pobytu Jana Pawła II na lotnisku w Gliwicach.

Jesteśmy w trakcie rozpoczętej w Adwencie małej peregrynacji obrazu Matki Bożej Pokornej po rodzinach naszej diecezji.

Czeka nas kolejne walne zgromadzenie i�wyb�łr władz na VI. kadencję.

____________

Zakończenie

15 lat, to nie jest właściwie jubileusz. Na pierwszy prawdziwy jubileusz – srebrny – musimy poczekać jeszcze 10 lat. Liczymy (no właśnie, jak przystało na liczbownik – liczymy, choć trochę inaczej, w kontekście nadziei), że doczekamy i znów odbędzie się uroczyste spotkanie. Tyle tylko, że organizowane przez innych ludzi, ale może z uczestnictwem niektórych z nas.

Nie jesteśmy wolni od obaw o naszą przyszłość. Jesteśmy cząstką Kościoła, który jako Kościół Jezusa Chrystusa będzie oczywiście trwał niezależnie od trudności jakie mu ludzie zgotują. Ale instytucje powołane przez ludzi przemijają, formuły wymyślone przez ludzi zużywają się. Dlatego nie bez troski patrzymy w przyszłość. Podobno wg teologów prawosławnych największym grzechem jest bezradność, ponieważ jest wyrazem braku zaufania Bogu. Nie czujmy się zatem bezradni.

Życzmy sobie z okazji piętnastolecia, by nie opuszczało nas poczucie sensu naszego istnienia i działania.

Życzmy sobie, by nieuniknione trudności nie wprowadzały nas w zniechęcenie.

Życzmy sobie wzrastania osobistego i rodzinnego oraz rozwoju Stowarzyszenia.

Niech nas i nasze Stowarzyszenie błogosławi i strzeże Pan!

Niech zwróci ku nam swoje oblicze

i niech obdarzy nas pokojem! (Lb 6,24, 26)

A Święta Rodzina niech będzie wzorem dla naszych rodzin!

____________

Dodatek IV

Tekst znanej wprawdzie kolędy, ale z dopisanymi okolicznościowymi zwrotkami

Do szopy, hej pasterze

Do szopy hej pasterze,* do szopy, bo tam cud,*

Syn Boży w żłobie leży,* by zbawić ludzki ród.*

Ref. Śpiewajcie Aniołowie, pasterze grajcie Mu,*

Kłaniajcie się królowie* i dary złóżcie Mu.*

Klęknijmy na kolana,* to Dziecię, to nasz Bóg*

Witajmy swego Pana,* miłości złóżmy dług.*

Ref. Śpiewajcie Aniołowie, pasterze grajcie Mu,*

Kłaniajcie się królowie* i dary złóżcie Mu.*

i dalej na tę melodię snuć można rozważania o rodzinie,

z zaakcentowaniem ważnej roli babć i dziadków

III

Choć Bogiem jest i Panem,* w rodzinie wzrastać chciał.*

Gdy wybrał żłóbek z sianem,* ubóstwu godność dał.*

Ref. Dziękujcie Mu rodzice,* za dzieci waszych dar,*

Kłaniajcie się dziadkowie *i wnuków głoście czar.

On musiał mieć dwóch dziadków i babcie obie miał,*

Choć mało o nich wiemy,* poddany być im chciał*

Ref. Dziękujcie Mu dziadkowie,* za wnuków waszych dar*

Z babciami nie żałujcie *miłości żadnych miar.*

Joachim z babcią Anną *na wieść, że gdzieś ich wnuk*

Urodził się w stajence* nie żałowali nóg*

Ref. Spieszyli do Betlejem, dwa dni i jedną noc,*

By cieszyć się Dzieciątkiem, *dostarczyć ciepły koc.*

...i tak mijały dni, lata i wieki całe i nastał Rok Pański 2007, a potem 2008, w których to latach w Polsce Kościół Tego, do którego ludzie spieszą już trzecie tysiąclecie proponował program duszpasterski pod hasłem:

„Być uczniem Jezusa (w rodzinie)”.

Zapisywaliśmy się więc do Jego szkoły,

śpiewając dalej na melodie kolędy...

Do szkoły, gdzie naucza *zrodzony w stajni Bóg,*

On prawdą jest i życiem *i drogą ludzkich dróg.*

Ref. Śpiewajmy Mu w rodzinach, *śpiewajmy w eS-eR-Ka*

Uczcijmy Tego, który *nam życie wieczne da.*

VII

W tej szkole, w której uczniem *Jezusa każdy z nas*

Uczymy się od Niego *jak wykorzystać czas.*

Ref. Czas dany nam raz jeden, *przez Niego nie przez świat*

By nie zmarnować chwili *i nie zmarnować lat.*

...a zaraz po tym programie, w nowym roku kościelnym, 2008-2009, podszkoleni już w szkole Jezusa, postanawiamy wspólnie

„Otoczyć troską życie”

dając temu na początek wyraz dalej na tę samą melodię...

VIII

Do szopy nam współczesnym, *jak niegdyś trzeba pójść,*

Wpatrując się w Dzieciątko *do prawdy życia dojść.*

Ref. Bo życie od poczęcia, *świętości wymiar ma, *

Bo życie nie jest nasze, * powstaje, gdy Bóg da.*

Do prawdy o miłości, *o naszej roli sług,*

O duszy, którą wszczepia *w akt ludzkiej woli Bóg.*

Ref. Bo życie od poczęcia, *świętości wymiar ma, *

Bo życie nie jest nasze, * powstaje, gdy Bóg da.*

X

Otoczyć troską życie, *o jego prawa dbać*

Jest naszym obowiązkiem * na straży praw tych stać.*

Ref. Bo życie od poczęcia, *świętości wymiar ma, *

Bo życie nie jest nasze, * powstaje, gdy Bóg da.*

... i wracamy do dalszych zwrotek szacownej kolędy...

XI

Bóg, stwórca wiecznej chwały,* Bóg godzien wszelkiej czci,*

Patrz, w szopie tej zbutwiałej,* jak słodko On tam śpi.*

Ref. Śpiewajcie Aniołowie,* pasterze grajcie Mu,*

Kłaniajcie się królowie* i dary złóżcie Mu.*

XII

O, Boże niepojęty,* Kto pojmie miłość Twą?*

Na sianie wśród bydlęty* masz tron i służbę swą.*

Ref. Śpiewajcie Aniołowie,* pasterze grajcie Mu,*

Kłaniajcie się królowie* i dary złóżcie Mu.*

XIII

On Ojcu równy w Bóstwie* opuszcza niebo swe,*

A rodzi się w ubóstwie* i cierpi wszystko złe.*

Ref. Śpiewajcie Aniołowie, pasterze grajcie Mu,*

Kłaniajcie się królowie* i dary złóżcie Mu.*

... i na koniec żałujemy trochę, że nie ma zwrotek piętnastu,

czyli tylu, ile lat liczy sobie

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich

Diecezji Gliwickiej

____________________________________________________

I na tym zakończył się liczbownik. Pozostałe dodatki, zawierające spis aktualnie działających Kół, spis wszystkichKół założonych oraz skład obecnego Zarzadu Głównego znaleźć można na innych podstronach naszej strony www.

20-lecie SRK DG

Zakładki Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej
na Rok Rodziny w Metropolii Górnośląskiej

Tradycyjnie, po nieszporach kolędowych w kościele św. Józefa odbyło się spotkanie w sali parafialnej. Przybyli bardzo licznie członkowie Stowarzyszenia i (nielicznie) zaproszeni goście.
Słowo wstępne wygłosił prezes Stowarzyszenia:
Spotykamy się kolejny raz w święto patronalne naszego Stowarzyszenia, tradycyjnie – po nieszporach – aby się wzajemnie zobaczyć, ucieszyć sobą, ale i zastanowić się nad sprawami ważnymi dla rodzin i dla Stowarzyszenia. Spotykamy się w czasie szczególnym, wyznaczonym m. in. 20-leciem naszego istnienia i początkiem Roku Rodziny w Metropolii Górnośląskiej.
Pragnę serdecznie powitać:
Ks. bpa ordynariusza Jana Kopca, ks. inf. Pawła Pyrchałę, ks. prałata Józefa Kuschego, ks. Waldemara Niemczyka (dziekana dekanatu Gliwice i diecezjalnego duszpasterza rodzin), ks. Józefa Dorosza (dziekana dekanatu Zabrze i gospodarza goszczącej nas parafii), ks. Waldemara Packnera (od niedawna asystenta kościelnego Stowarzyszenia), o. Piotra Świerczoka, (asystenta duchowego koła SRK DG przy par. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach).

Witając przybyłych księży nie sposób nie wspomnieć obecnego z nami już tylko duchem, ks. Herberta Hlubka, który odszedł do Pana w piątek, 20 grudnia, a który był asystentem kościelnym Stowarzyszenia od samego początku, do września br.
Z wielką radością przywitałbym również pozostałych zaproszonych księży dziekanów i proboszczów, w liczbie 36, ale niestety nie znaleźli możliwości i czasu by zaszczycić nas swoją obecnością.

Witam z atencją obecnych tu członków założycieli Stowarzyszenia: Ludmiłę i Tadeusza Lipskich, Wandę i Andrzeja Sanockich, Helenę i Wiesława Goców, Krzysztofa Ziołę – pierwszego prezesa i Marka Smolika).
Witam członków Zarządu Głównego, Głównej Komisji Rewizyjnej, Komisji Pojednawczo-Dyscyplinarnej, przewodniczących i członków zarządów kół parafialnych.
Witam wreszcie członków i sympatykowi Stowarzyszenia, z najmłodszymi na czele (por. zdjęcia).

Jest nam bardzo miło w tak zacnym gronie podzielić się radością wspomnienia, że Bóg przez swoje Wcielenie dowartościował rodzinę, przełamać się tradycyjnie opłatkiem, ale też podzielić się radościami i troskami Stowarzyszenia.

Na rozpoczęcie tej części spotkania chciałbym przypomnieć krótkie fragmenty czterech dokumentów, które niejako konstytuują istnienie naszego Stowarzyszenia i jego działalność w czasie tych minionych 20 lat.
Jan Paweł II (Christifideles laici p.3):
„Nowe sytuacje – zarówno w Kościele, jak i w życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturalnym – domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania świeckich. Bierność, która zawsze była postawą nie do przyjęcia, dziś bardziej jeszcze staje się winą. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności.” – rok 1988.

Ks. bp Jan Wieczorek (Słowo na rozpoczęcie działalności SRK DG):
„Niech Stowarzyszenie, zgodnie ze swoim statutem, rozwija i umacnia kulturę życia małżeńskiego i rodzinnego, niech troszczy się o zachowanie życia od samego poczęcia zgodnie z etyką katolicką. Niech skutecznie broni interesów rodzin katolickich.” – rok 1994.

List biskupów: katowickiego, gliwickiego i opolskiego ogłaszający Rok Rodziny w metropolii górnośląskiej pod hasłem Rodzina Miłością Wielka:
„Skorzystajmy z okazji, by odkryć na nowo wartość i znaczenie sakramentu małżeństwa i rolę chrześcijańskiej rodziny w społeczeństwie, a modlitwę za młode pokolenie włączmy do naszego codziennego pacierza.” – rok 2013.

List pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny:
„W święto Świętej Rodziny zwracamy się z gorącym apelem do rodzin chrześcijańskich, do przedstawicieli (…) stowarzyszeń, (…) aby odważnie podejmowali działania, które będą służyć upowszechnianiu prawdy o małżeństwie i rodzinie” – rok 2013.

Te słowa stanowią program działania, są zobowiązaniem i chcielibyśmy, aby chroniły nas przed zniechęceniem trudnościami. Nade wszystko zaś chcielibyśmy, by słowa te stały się natchnieniem dla tych, którzy do nas, do naszego Stowarzyszenia jeszcze nie dotarli, którzy nie dali się jeszcze porwać „RADOŚCI EWANGELII napełniającej serce i całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem” (Franciszek: adhortacja apostolska EVANGELII GAUDIUM, pierwsze zdanie).

By dotarły również do tych, na których pomoc chcielibyśmy liczyć.

A potem były życzenia towarzyszące łamaniu się opłatkiem. Najpierw ks. bp Ordynariusz skierował pod adresem Stowarzyszenia podziękowania za 20 lat zaangażowania w działalności dla dobra rodzin diecezji oraz złożył życzenia pokonywania z pomocą Świętej Rodziny pojawiających się trudności, ufnego patrzenia w przyszłość i wzrostu duchowego oraz osobowego Stowarzyszenia.
A następnie serdeczności wymieniali sobie wszyscy z wszystkimi.

Bardzo miłą niespodzianką dla obecnych był występ artystyczny zespołu muzycznego złożonego z wnuków nieżyjącego już organisty parafii, śp. Romana Dyllusa, który wielokrotnie uczestniczył w spotkaniach opłatkowych przygrywając na pianinie do śpiewu kolęd.

Pamiątką ze spotkania stały się rozdane obecnym przez prezesa kalendarzyki. Dwanaście kart miesięcznych kalendarzyka, opatrzonych okolicznościową pieczątką należy (albo tylko można) potraktować jako zakładki do książek, które każdy członek Stowarzyszenia powinien czytać, by móc realizować swoją osobistą i stowarzyszeniową misję. Poszczególne zakładki można przeznaczyć do:

1. Pisma Świętego.

2. Katechizmu Kościoła Katolickiego.

3. Dokumentów Soboru Watykańskiego II.

4. Encykliki Pawła VI Humanae Vitae.

5. Encykliki Jana Pawła II Evangelium Vitae.

6. Adhortacji Jana Pawła II Familiaris consortio.

7. Karty Praw Rodziny.

8. Adhortacji Jana Pawła II Christifideles laici.

9. Adhortacji Franciszka Evangelii gaudium.

10. Książki Karola Wojtyły „Miłość i odpowiedzialność”.

11. Listu do Rodzin Jana Pawła II.

12. Listu do Dzieci Jana Pawła II.

Kalendarze te, jako całość, mogą pełnić w Roku Rodziny funkcję przewodnika w czasie, a pojedyncze karty służyć jako zakładki-drogowskazy do ważnych słów, słów życia. A zielone pieczątki mają przypominać o istnieniu Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Gliwickiej. Wybór koloru zielonego nie jest przypadkowy. Zieleń to w liturgii kolor okresu zwykłego, czyli codziennej organicznej pracy. A w języku kolorów zieleń to kolor nadziei.

4.01.2014 r.


Ks. bp Ordynariusz składa życzenia	Przed ks. biskupem założyciele SRK DG Helena i Wiesław Gocowie


Założyciele: Marek Smolik, Krzysztof Zioło, Wanda i Andrzej Sanoccy	Założyciele: Ludmiła i Tadeusz Lipscy


Bytomianie	Gliwiczanie


Zabrzanie	Nasi następcy

« Powr�łt na stronę gł�łwną